Αν κάτι με απωθεί αλλά και ταυτόχρονα με εμπνέει είναι οι λευκοί τοίχοι. Το άσπρο με κουράζει και συνειρμικά με παραπέμπει στο άδειο.Τι κι αν η λογική μου λέει πως είναι το χρώμα που μέσα του κλείνει το Χρώμα κι αν η ψυχολογία το συνιστά για γαλήνη. Μου είναι αδύνατον να επιβιώσω σε λευκούς χώρους. Η λύση των τοιχογραφιών για τους συμπάσχοντες είναι θαρρώ η ενδεδειγμένη. Εγώ τουλάχιστον με τα χρόνια έχω εθιστεί σε αυτή και πλέον την υιοθετώ για τους χώρους μου. Ένα από τα τελευταία λευκά μεσότοιχα μου παραδόθηκε πλέον κι αυτό στο χρώμα και στο σχήμα ;) Φωτό από τη Μοιραρακική μπορδοκιτρινομπλεκόκκινη κόμη μου, ως αποτέλεσμα της ενασχόλησης μου με το μπογιάτισμα τοίχων, σε επόμενη ανάρτηση στην ενότητα οι Αποκριές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου