Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Αριστερά της Μπουρζουαζίας


1. Απέλπιδα κι ανέλπιδα «Ζητείται Ελπίς»
Κι εκεί που κάθομαι στην μαύρη πίκρα μου και πίνω τα απανωτά ουίσκι(Α) μου κι ακούω τον Νίκο Πάνου να τραγουδά «η Κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου»- καθότι αν δε ρίξεις μια κατάρα στο Μήτσο το κάθαρμα που σου κανε την καρδιά σμπαράλια και σε παράτησε μόνη να τρως πεπόνι στο Four seasons, σε ποιον θα τη ρίξεις; Στον μπάτλερ; ….Καλέ τι είπα τώρα; Φοβερή ιδέα! –μπαίνει η Μητέρα στο ροζ παλ σαλόνι σε αλλόφρονα κατάσταση.


Η Μητέρα αλλόφρων.

«Οϊμέ! Τι να έκανα πάλι η Τζαζ;» αναρωτιέμαι. Τρομοκρατημένη κοιτάζω το νεγκλιζέ , το μανόν και το δωδεκάποντο! Ροζ όλα και ασορτί με τον περιβάλλοντα χώρο! Άρα δε φταίω εγώ! Εξάλλου η Μητέρα από πάντα της ήταν θεατράλε προσωπικότητα! Σωστά; Λάθος!


Εγώ! Παριστάνοντας το αμπαζούρ στο ροζ σαλόνι με τις σιέλ καρέκλες.

Με μένα τα χει πάλι! Είμαι λέει του..συρφετού, του σκοινιού και του παλουκιού. Κάνε πλάκα να έμαθε πως άφησα τον Μήτσο να με φιλήσει την Ανάσταση;

Μετά από δύο λιποθυμικές κρίσεις και ένα καρδιακό επεισόδιο αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα με τη Μητέρα μάλλον είναι σοβαρά:

-«Είσαι μια…Αριστερή. Θα τον πεθάνεις τον έρμο τον πατέρα σου» μου πετάει κατάμουτρα και τραβάει μια ξεγυρισμένη κρίση πανικού στο καπάκι.

Θεϊκά ατάραχη εγώ συλλογίζομαι: «Μωραίνει κύριος ων βούλεται απωλέσαι, εγώ είμαι Δεξιόχειρ από κούνια», αλλά τι να κάμω; Μητέρα μου είναι. Ζητώ περαιτέρω εξηγήσεις και μαθαίνω πως ανακάλυψε ότι διατηρώ ιστολόγιο ( Ουφ! Πάλι καλά που δεν ανακάλυψε και τον διαδικτυακό οίκο ανοχής) αναρχοκομμουνιστικής απόχρωσης!

-«Κόκκινο;» ρωτώ αφελώς και μου ρχεται σφαλιάρα ανάστροφη, ασμενώς.

-« Μικρά ηλιθία κομμουνίστρια, μεταφορικώς ομιλούσα!»

-«Ναι! Αλλά κυριολεκτικώς βαράτε Μητέρα!»

Συγνώμη δηλαδή, αλλά μεταφορικά τι απόχρωση έχει ο αναρχοκουμουνισμός; Τον ασυνεννόητο έχει η Μητέρα όταν έχει τα νεύρα της. Το ίδιο και όταν έχει τα ρούχα της. Και έχει πολλά : επτά ντουλάπες μόνον στο διαμέρισμα της γιαγιάς στο Κολωνάκι και άλλα τόσα ξεχασμένα στα παρκινγκ της Εθνικής!

Με τα πολλά και με τα λίγα καταφέρνω να τη συνεφέρω. Τρία Τζόνυ 25α ρια μου πήρε κι έναν τρισάθλιο πονοκέφαλο μου φερε!

Με τη Μητέρα στο  μπαλκόνι, όσο προσπαθώ να τη συνεφέρω… Ο πονοκέφαλος δεν διακρίνεται.

Μπήκε λέει στο mail μου να μιλήσει στο καινούργιο μου φλερτ

–«Μητέρα! Τι στο καλό να πείτε εσείς με το Μήτσο, τον λεβέντη ΜΟΥ; Ε; Τι;;;;;;;;;;; -


Φωτο Μήτσου λεβέντη. (Αχ Μήτσο! Μήτσο! ) Καλέ τι θέλει η Μητέρα με τον Μήτσο σε πάρκινγκ της Εθνικής; Τυχαίο;

και αφού φυσικά- Φυσικά;;;- διάβασε όλη την βαρετή αλληλογραφία μου με τον Ζαμπούνη, μπήκε να τσεκάρει και το ιστολόγιο μου!

( -«Μητέρα! Διαβάζετε το ημερολόγιο μου;»

-«Ανελλιπώς χρυσό μου! Έχεις καμία αντίρρηση;»

-«Όχι Μητέρα..όχι βέβαια…» Χαζή είμαι να χω; Πόσες ξανάστροφες να αντέξω σε μια μέρα;)

και ανακάλυψε ότι η (Α )ΚΙΔΑ είναι δικό μου ιστολόγιο.!!!

-«Έλα! Ποιος πέθανε;»

-«Εσύ καλό μου, μόλις σε δώσω στεγνά στον πατέρα σου»

Πανικόβλητη τρέχω στον φούξια υπολογιστή που είναι ανοιχτός στο φούξια πουά σαλόνι και ναι! Η Μητέρα έχει πάλι δίκιο! ( πόσο το σιχαίνομαι αυτό!). Έχω δικό μου ένα blog με το όνομα ( Α ) ΚΙΔΑ !




ΓΝΤΟΥΠ!!!

Τώρα πότε το έφτιαξα, πότε το γέμισα με φωτο του Γκεβάρα ( Μμμμμμ! Καλέ κορίτσια τι παιδαράς ήταν ετούτος στα ζωντανά του;) και του Άρη Βελουχιώτη ( αυτός ούτε στα ζωντανά ούτε στα πεθαμένα του το χε! Να θες να ξεσηκωθείς η γυναίκα και να μην στο βγάζει ούτε σε δόσεις, ένα πράμα! ) θα σας γελάσω. Τίποτε δεν ενθυμούμαι!

Σκέτη σχιζοφρένεια,παρανοειδή,σχιζότυπη και σχιζοειδή διαταραχή μαζί!

Τζάμπα ξετίναξε το πορτοφόλι του Πατέρα και ποικιλοτρόπως τη Μητέρα εκείνος ο Γάλλος – αδύνατον να θυμηθώ το όνομα του- ψυχαναλυτής !

Ακόμη κουβαλάω πάνω μου όλο το διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των διανοητικών διαταραχών DSM.


 Ο Γάλλος-δεν θυμάμαι με την καμία το όνομα του- ψυχαναλυτής ξετινάζων τη Μητέρα.

Πάντως με τούτα και με κείνα για να μην πολυλογώ έχασα τον Μήτσο (αχ! Μήτσο! Μήτσο! Ποιος θα με φιλήσει τώρα για χρόνια πολλά τον Δεκαπενταύγουστο; Όλες οι φιλημένες μαζί και η..αφίλητη – μην πω τίποτε χειρότερο- χώρια! Σνιφ! Σνιφ!), μου μεινε αμανάτι η Μητέρα –μυρίστηκε φρέσκο πράμα κι έχει τον Αξεκόλλητο- κι ένα κολλεχτιβοποιημένο ριζοσπαστικό αριστεροαναρχοαυτόνομο ιστολόγιο που δεν ξέρω τι να το κάνω.

Είναι μετά να μην αναφωνείς: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ!

Πάντως η Μητέρα επιμένει να το κάνω ροζ! Εγώ επιμένω να κάτσουμε στ αυγά μας γιατί με βλέπω να πηγαίνω ανατιναγμένη και αφίλητη να συναντήσω τον Άρη και τον Τσε. Τσε είπα; Μμμμμμμμμ! Έκλεισε στο ροζ!





Τα κείμενα του παρόντος ιστολογίου δεν αναδημοσιεύονται χωρίς φαρδιά πλατιά την υπογραφή μου από κάτω, πάνω, δεξιά και φυσικά (Α)ριστερά!

Άντε μην τα πάρω Αριστερά στο κρανίο και σας ρίξω καμιά μολότωφ στο κεφάλι τώρα που χω και τα… μέσα!

Για την εικονογράφηση της παρούσας  καταχωρήσεως επιστρατεύτηκε το απύθμενο, αβυσσαλέο, ανυπέρβλητο- κι ακόμη βρίσκομαι στις λέξεις που αρχίζουν από Άλφα-ταλέντο του κυρίου Jack Vettrianno.


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όλα τα ανιστόρητα αυτού του κόσμου εσένα βρίσκουν βρε κορίτσι μου?
Την καλημέρα μου κι από εδώ κι ας έπρεπε να περάσω θάλασσες, μαύρες θάλασσες και πικροκυματούσες για να στην πω.
Βάλε με στη λίστα αναμονής για το φιλί του δεκαπενταύγουστου. Ας είναι και του επόμενου.
Ορφέας

Πιπεράτος είπε...

Μανιτσα μη χολοσκας...Εφοσον ο Μητσος δεν ειναι εμπροσθεν εις σταση επιθεσης δεν κανει μια σε λεω...

Και μιας και δεν κανει μια,τοιουτο σημαινει πως ειναι ολιγος και τιποτας...

Εσυ μανδαμ δεν εισαι δια ολιγον και κακως εισαι εις στασην αναμονης...Εισαι περι του διαλεγω και παιρνω μανιτσα και περνατε συντομως περικαλω διοτι η ουρα ειναι μεγαλη και θα κουραστω εις την διαλογην...

Διαλογην με προσοχη μανιτσα διοτι οπως την κοβω την κατασταση σου,δεν εισαι δια φλωρους και απλα ομορφοπαιδα που σαχλαμαριζουσι ποικιλοτροπως ενεκα του οτι δεν γνωριζουσι πως η βαρυτης εις τον ανδρα εστι κορωνις περικαλω...

Οσο για αυτον με τα μουσια, τον Τσε τον Γκεβαρα...Πως τον κανεις κεφι μωρ αδερφακι μου...?Καλο παιδι αλλα δεν ειναι για πολλα πολλα...
Ο αλλος μανιτσα που μαλωνε με τον χοντρο και τον εφερε βολτα διοτι την ψωνισε με την κουβεντα "ειναι πολλα τα λεφτα Αρη" δεν σου κανει κεφι?

Διαλεξε μανιτσα ανδρα με το Α κεφαλαιο,και θα ξεχασεις και τα μπλοκα και και τα φουξια τα τα διαολια...Αυτα τα ιντερνετια ντε... και θα εισαι μονιμως ευδιαθετως και χαμογελαστη...Κολινος σε λεω...
Νομιζω...?

Tzeni είπε...

Και μετά λες εμένα ότι είμαι για δέσιμο!!!!!!
Χάρηκα πολύ την επίσκεψη σου φίλε Ορφέα! Συγνώμη αν σε ταλαιπώρησα με …υπερπόντια ταξίδια!
Σε ευχαριστώ κι από εδώ, για τη βοήθεια σου. Ξέρεις εσύ.Είχα βουλιάξει σε..βαθιά νερά, είναι η αλήθεια. Πολύ καλές οι ιδέες σου και άκρως κατατοπιστικές οι οδηγίες σου. Μάλλον θα σε ξαναχρειαστώ - δύο απανωτά redirection με ξετίναξαν κυριολεκτικά - και δεν βλέπω φως από πουθενά αλλού. Θερινή ραστώνη και φανφαρισμοί γαρ!
Τα λέμε σ άλλες θάλασσες εμείς.

Tzeni είπε...

Πιπεράτε μια χαμογελαστή- Κολινός σε λέω- καλημέρα όλη δική σου γιατί μου έφτιαξες τη μέρα!
Σε μερσώ ασυστόλως!
Επί του Α του κεφαλαίου, η μετριότητα μου ασμένως υπογράφει ότι πρόκειται περί μύθου με Μ κεφαλαίο .
Οι παρόντες, λόγω ευγενείας, εξαιρούνται.

Πιπεράτος είπε...

Καλημερα Τζενη κι απο μενα.
Οσο το απολαυσες εσυ το σχολιο μου αλλο τοσο το απολαυσα εγω το κειμενο σου...
Θα χαρω να τα λεμε ;)

Πιπεράτος είπε...

Οσον αφορα το Α και το Μ,δεν το δεχομαι.
Μεγαλη κουβεντα που δεν χωραει εδω.

Ανώνυμος είπε...

ενα γεια κι από εμένα...απο άλλες θάλασσες κι άλλες αγάπες.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego