Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Τα παιδιά του Αραράτ.


''Το μαύρο είναι το πένθος μας, το κόκκινο είναι το αίμα μας.'
(σκίτσο: Νιζαμετίν Καγιά)


Επέστρεφε συχνά και παίρνε με...

Επέστρεφε

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)

Του έρωτα και της σκιάς...

Θάνατος σταθερός, πέρα από τον Έρωτα...

Από τις μάγισσες της Σμύρνης, στην Αγία Ειρήνη στην Κωνσταντινούπολη...

Από τις μάγισσες της Σμύρνης, στον ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη σε ποίηση Διονύση Καψάλη και μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου η Φωτεινή Δάρρα ερμηνεύει συγκλονιστικά το Στάλσιμο

Βυζάντιο. Έλενα Ναβροζίδου

Βυζάντιο. Έλενα Ναβροζίδου


                                          

Θεσσαλονίκη. Χθες

Η περιοχή του Αγ. Πάυλου έξω από τα τείχη

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Θεσσαλονίκη. Χθες

Γυναίκες της εποχής μπροστά στα τείχη.

Θεσσαλονίκη by Elena Navrozidou

Θεσσαλονίκη by Elena Navrozidou

Τρύπες - Το Τρένο


Όταν θα'ρθείς να με ξεθάψεις απ'τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αχίσω να κυλάω ξανά
Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν...

Ιστορίες τοίχων κι άλλα χαρούμενα...

Ιστορίες τοίχων κι άλλα χαρούμενα...


Χάρτινο το φεγγαράκι...Μελίνα Μερκούρη.


Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.

Ο Λοίζος τραγουδά Λοίζο: Σε ψάχνω (Ανέκδοτη ηχογράφηση)

Σε ψάχνω
στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων
στις νευρωτικές διαδρομές
σε σταθμούς και στοές
σε ψάχνω
στα μικρά τα στοπ στ' απαγορεύεται
στα τρύπια μου χέρια
στη θάλασσα που δε θα 'ρθει ξανά
βαρέθηκε ν' αλλάζει χρώματα
για να την αγαπάμε.
 
 

Εικόνες! Μικρές εκρήξεις του νου...8

Μμμ! Ένα καλαθάκι! Ύποπτο!Για να δούμε τι έχουμε εδώ!

Της άρνης το νερό. Σταύρος Σιόλας

Της Άρνης το νερό Της Άρνης το νερό
Της αρνησιάς Της αρνησιάς τη βρύση

Της Άρνης το νερό το ήπιες και...το ήπιες και μ' αρνήθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ

Εικόνες! Μικρές εκρήξεις του νου...7

Καλές πτήσεις...

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών... Χρόνης Μίσσιος



Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ' αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.

Και μείς τι την κάνουμε, ρε αντί να την ζήσουμε;

Τί την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την...

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.

Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;

 

Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...

Έτσι, μ'αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;

Εικόνες! Μικρές εκρήξεις του νου...4


Μικρά τερατάκια!

Με λες επίθεση .Ωχρά σπειροχαίτη


κοίταξε γύρω στο θλιμμένο σου σαλόνι
μια μοναξιά που αντιφεγγίζει στην οθόνη
δες ένα πτώμα στο μεγάλο σου καθρέφτη
έτσι είσαι πίσω απ' τη νιότη σου π' αστράφτει
νιώσε το μέτρο του κανόνα που επιμένει
απ' τα ρολόγια του ζωή να ξαποστέλνει
νιώσε τη σύμβαση στα παγωμένα γέλια
φωτογραφίες από άθλια τσιφτετέλια

με λες επίθεση καταστροφή αποσύνθεση
με λέω άμυνα φωτιά και σύνεση
με λες απίθανο ψυχωτικό απόλυτο
με λέω άκομψο τρελό κι αμόλυντο

Εικόνες! Μικρές εκρήξεις του νου...3

Ερωτευμένος  κι οργισμένος!

Στο φαλιμέντο του κόσμου.Ν.Άσιμος

Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού
ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός.

Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού
με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.

Εικόνες! Μικρές εκρήξεις του νου...2

Περίμενε με!

Ξελα Καρκάφωτα (το στέκι των παλιανθρώπων) !!!


Εικόνες! Μικρές εκρήξεις του νου...

Όταν ο εξαίρετος κύριος Bansky συνάντησε τον Vettrianno το αποτέλεσμα ήταν ένα παρολίγον εκρηκτικό βαλς. Τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες...

Όταν η Μελίνα συνάντησε τον Ρίτσο.Η σονάτα του σεληνόφωτος.


Η σονάτα του σεληνόφωτος.
 Ανοιξιάτικο βράδι. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στα μαύρα μιλάει σε έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Από τα δυο παράθυρα μπαίνει ένα αμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα να πω οτι η γυναίκα με τα μαύρα έχει εκδώσει δυό-τρεις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές θρησκευτικής πνοής. Λοιπόν, η Γυναίκα με τα μαύρα μιλάει στον νέο.

Ahmet Aslan - Tanımadığım Ten


Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Μη φύγεις και μου ξεχαστείς

Στον ίσκιο της δάφνης
στο φως της ελιάς
στο κύμα που σβύνει
στην ακρογιαλιά
ορκίσου για πάντα
πως θα μ'αγαπάς

Μη φύγεις και μου ξεχαστείς
σε ξένα χείλη μη σταθείς
βάλε σημάδια για να βρεις
το δρόμο της επιστροφής

Σ αγαπώ. Φωτεινή Δάρρα



Κλείσε τα μάτια μου
Μπορώ να σε κοιτάζω
Τ' αυτιά μου σφράγισ' τα
Να σ' ακούσω μπορώ

Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ' εσένα
Και δίχως στόμα θα μπορώ να σε παρακαλώ

Gelevera Deresi

Koyverdun gittun beni Allah'undan bulasun
Kimse almasun seni yine bana kalasun
Sevduðum senun aþkýn ciðerlerumi daðlar
Hiç mi duþunmedun sen sevduðun boyle aðlar
Gelevera deresi iki daðun arasi
Yuzunden silinmesun piçaðumun yarasi

Με άφησες …Θέλω ο Θεός να σου δώσει πόνο
Και κανείς να μη σε αγαπήσει… Για να γυρίσεις σε εμένα ξανά
Η αγάπη μου, η αγάπη μου για σένα, μου καίει τα σωθικά
Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι η αγάπη σου κλαίει με λυγμούς φωνάζοντας σε, έτσι;
Ο χείμαρος του Gelevera είναι ανάμεσα σε δύο βουνά
Θέλω η πληγή του μαχαιριού μου να μην σβηστεί ποτέ από το πρόσωπό σου.

KALBİM ACIDI . KAZIM KOYUNCU. UMAY UMAY

böyle dağ dağ dolaşırım
yüreğim çok yaralı, derdim var
karışalım birbirimize sen şeker ben yağ
yaktın kül ettin sen beni gülüm
yeni odaya perde astım
rüyamda boynuna sarılmıştım
ağlıyordum uyandığımda
yaktın kül ettin sen beni gülüm
çarşıya inerdiniz bazı bazı
babandan habersiz gözlerdim seni
gülüm sen başkasına gitmeyesin
bilki benimsin e gülüm


Bir gün yolda yürüyordum...
Bir şarkı duydum, kalbim acıdı...
Bu kadar...

Εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία - Ενδελέχεια

Λαμέ, εμπριμέ,ψηλό τακούνι, ο έρωτας μυρίζει Ουκρανία
σαράντα χρόνια δάνειο, αμάξι ανοιχτό απ την Ασία
Σκυλάδικο σαπίζει η επαρχία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία.

Χρυσό σταυρό και μέσα λέρα, στα δώδεκα τον πιάσαν για ληστεία
...μην ψάχνεις πως τη γλύτωσα, δεν έχει πια καμία σημασία
Δεν ξέρω πως σε λέγαν στη Ρωσία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία

Σβηστό το φως παντού σκοτάδι, τον άφησε την ψάχνει η αστυνομία
πως πέρασε τα σύνορα αυτό είναι μια άλλη ιστορία
Της έσπασε τα δόντια με μανία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία

Τί βρήκε και τί έχασε, κανένας μας δε ξέρει
το όνομα της ξέχασε, το φύσηξε τ' αγέρι



Ψηλά τακούνια



Έπαιζες μαζί μου σαν παραίσθηση
το ήξερα και μόνο από διαίσθηση
και από τα σύννεφα σε μια τσουλήθρα
γλίστρησα και πίσω άλλο δεν ήρθα

Θέλω και εγώ λίγο να παίξω
μιας που πάλι έχω πέσει έξω

Τέτοια νύχτα ονειρεμένη
τι γυρεύω ξεβαμμένη
και ξυπόλητη σε μία κούνια
αγκαλιά με τα ψηλά μου τακούνια

Θα βάλω την καρδιά μου στην τραμπάλα
μυαλό δεν μού 'χει μείνει πλέον στάλα
βαρέθηκα στα σκοτεινά ν' ακροβατώ
επάνω σε τακούνια κι ό,τι βρω
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego