Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Αριστερά της Μπουρζουαζίας


1. Απέλπιδα κι ανέλπιδα «Ζητείται Ελπίς»
Κι εκεί που κάθομαι στην μαύρη πίκρα μου και πίνω τα απανωτά ουίσκι(Α) μου κι ακούω τον Νίκο Πάνου να τραγουδά «η Κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου»- καθότι αν δε ρίξεις μια κατάρα στο Μήτσο το κάθαρμα που σου κανε την καρδιά σμπαράλια και σε παράτησε μόνη να τρως πεπόνι στο Four seasons, σε ποιον θα τη ρίξεις; Στον μπάτλερ; ….Καλέ τι είπα τώρα; Φοβερή ιδέα! –μπαίνει η Μητέρα στο ροζ παλ σαλόνι σε αλλόφρονα κατάσταση.


Η Μητέρα αλλόφρων.

«Οϊμέ! Τι να έκανα πάλι η Τζαζ;» αναρωτιέμαι. Τρομοκρατημένη κοιτάζω το νεγκλιζέ , το μανόν και το δωδεκάποντο! Ροζ όλα και ασορτί με τον περιβάλλοντα χώρο! Άρα δε φταίω εγώ! Εξάλλου η Μητέρα από πάντα της ήταν θεατράλε προσωπικότητα! Σωστά; Λάθος!


Εγώ! Παριστάνοντας το αμπαζούρ στο ροζ σαλόνι με τις σιέλ καρέκλες.

Με μένα τα χει πάλι! Είμαι λέει του..συρφετού, του σκοινιού και του παλουκιού. Κάνε πλάκα να έμαθε πως άφησα τον Μήτσο να με φιλήσει την Ανάσταση;

Μετά από δύο λιποθυμικές κρίσεις και ένα καρδιακό επεισόδιο αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα με τη Μητέρα μάλλον είναι σοβαρά:

-«Είσαι μια…Αριστερή. Θα τον πεθάνεις τον έρμο τον πατέρα σου» μου πετάει κατάμουτρα και τραβάει μια ξεγυρισμένη κρίση πανικού στο καπάκι.

Θεϊκά ατάραχη εγώ συλλογίζομαι: «Μωραίνει κύριος ων βούλεται απωλέσαι, εγώ είμαι Δεξιόχειρ από κούνια», αλλά τι να κάμω; Μητέρα μου είναι. Ζητώ περαιτέρω εξηγήσεις και μαθαίνω πως ανακάλυψε ότι διατηρώ ιστολόγιο ( Ουφ! Πάλι καλά που δεν ανακάλυψε και τον διαδικτυακό οίκο ανοχής) αναρχοκομμουνιστικής απόχρωσης!

-«Κόκκινο;» ρωτώ αφελώς και μου ρχεται σφαλιάρα ανάστροφη, ασμενώς.

-« Μικρά ηλιθία κομμουνίστρια, μεταφορικώς ομιλούσα!»

-«Ναι! Αλλά κυριολεκτικώς βαράτε Μητέρα!»

Συγνώμη δηλαδή, αλλά μεταφορικά τι απόχρωση έχει ο αναρχοκουμουνισμός; Τον ασυνεννόητο έχει η Μητέρα όταν έχει τα νεύρα της. Το ίδιο και όταν έχει τα ρούχα της. Και έχει πολλά : επτά ντουλάπες μόνον στο διαμέρισμα της γιαγιάς στο Κολωνάκι και άλλα τόσα ξεχασμένα στα παρκινγκ της Εθνικής!

Με τα πολλά και με τα λίγα καταφέρνω να τη συνεφέρω. Τρία Τζόνυ 25α ρια μου πήρε κι έναν τρισάθλιο πονοκέφαλο μου φερε!

Με τη Μητέρα στο  μπαλκόνι, όσο προσπαθώ να τη συνεφέρω… Ο πονοκέφαλος δεν διακρίνεται.

Μπήκε λέει στο mail μου να μιλήσει στο καινούργιο μου φλερτ

–«Μητέρα! Τι στο καλό να πείτε εσείς με το Μήτσο, τον λεβέντη ΜΟΥ; Ε; Τι;;;;;;;;;;; -


Φωτο Μήτσου λεβέντη. (Αχ Μήτσο! Μήτσο! ) Καλέ τι θέλει η Μητέρα με τον Μήτσο σε πάρκινγκ της Εθνικής; Τυχαίο;

και αφού φυσικά- Φυσικά;;;- διάβασε όλη την βαρετή αλληλογραφία μου με τον Ζαμπούνη, μπήκε να τσεκάρει και το ιστολόγιο μου!

( -«Μητέρα! Διαβάζετε το ημερολόγιο μου;»

-«Ανελλιπώς χρυσό μου! Έχεις καμία αντίρρηση;»

-«Όχι Μητέρα..όχι βέβαια…» Χαζή είμαι να χω; Πόσες ξανάστροφες να αντέξω σε μια μέρα;)

και ανακάλυψε ότι η (Α )ΚΙΔΑ είναι δικό μου ιστολόγιο.!!!

-«Έλα! Ποιος πέθανε;»

-«Εσύ καλό μου, μόλις σε δώσω στεγνά στον πατέρα σου»

Πανικόβλητη τρέχω στον φούξια υπολογιστή που είναι ανοιχτός στο φούξια πουά σαλόνι και ναι! Η Μητέρα έχει πάλι δίκιο! ( πόσο το σιχαίνομαι αυτό!). Έχω δικό μου ένα blog με το όνομα ( Α ) ΚΙΔΑ !




ΓΝΤΟΥΠ!!!

Τώρα πότε το έφτιαξα, πότε το γέμισα με φωτο του Γκεβάρα ( Μμμμμμ! Καλέ κορίτσια τι παιδαράς ήταν ετούτος στα ζωντανά του;) και του Άρη Βελουχιώτη ( αυτός ούτε στα ζωντανά ούτε στα πεθαμένα του το χε! Να θες να ξεσηκωθείς η γυναίκα και να μην στο βγάζει ούτε σε δόσεις, ένα πράμα! ) θα σας γελάσω. Τίποτε δεν ενθυμούμαι!

Σκέτη σχιζοφρένεια,παρανοειδή,σχιζότυπη και σχιζοειδή διαταραχή μαζί!

Τζάμπα ξετίναξε το πορτοφόλι του Πατέρα και ποικιλοτρόπως τη Μητέρα εκείνος ο Γάλλος – αδύνατον να θυμηθώ το όνομα του- ψυχαναλυτής !

Ακόμη κουβαλάω πάνω μου όλο το διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των διανοητικών διαταραχών DSM.


 Ο Γάλλος-δεν θυμάμαι με την καμία το όνομα του- ψυχαναλυτής ξετινάζων τη Μητέρα.

Πάντως με τούτα και με κείνα για να μην πολυλογώ έχασα τον Μήτσο (αχ! Μήτσο! Μήτσο! Ποιος θα με φιλήσει τώρα για χρόνια πολλά τον Δεκαπενταύγουστο; Όλες οι φιλημένες μαζί και η..αφίλητη – μην πω τίποτε χειρότερο- χώρια! Σνιφ! Σνιφ!), μου μεινε αμανάτι η Μητέρα –μυρίστηκε φρέσκο πράμα κι έχει τον Αξεκόλλητο- κι ένα κολλεχτιβοποιημένο ριζοσπαστικό αριστεροαναρχοαυτόνομο ιστολόγιο που δεν ξέρω τι να το κάνω.

Είναι μετά να μην αναφωνείς: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ!

Πάντως η Μητέρα επιμένει να το κάνω ροζ! Εγώ επιμένω να κάτσουμε στ αυγά μας γιατί με βλέπω να πηγαίνω ανατιναγμένη και αφίλητη να συναντήσω τον Άρη και τον Τσε. Τσε είπα; Μμμμμμμμμ! Έκλεισε στο ροζ!





Τα κείμενα του παρόντος ιστολογίου δεν αναδημοσιεύονται χωρίς φαρδιά πλατιά την υπογραφή μου από κάτω, πάνω, δεξιά και φυσικά (Α)ριστερά!

Άντε μην τα πάρω Αριστερά στο κρανίο και σας ρίξω καμιά μολότωφ στο κεφάλι τώρα που χω και τα… μέσα!

Για την εικονογράφηση της παρούσας  καταχωρήσεως επιστρατεύτηκε το απύθμενο, αβυσσαλέο, ανυπέρβλητο- κι ακόμη βρίσκομαι στις λέξεις που αρχίζουν από Άλφα-ταλέντο του κυρίου Jack Vettrianno.


Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Δια να φυτρώσουσι τρίχες! ( και δη κατσαρές)

Αγαπητές μου φίλες σας σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα μικρό απάνθισμα από τη συλλογή του αγαπημένου μου Μοναχού Αγάπιου, του Κρητός , από το έργο του «Γεωπονικόν», συντεθέν εν Βενετίαν εν έτη 1850
Ο Αγάπιος καλές και ακριβές μου, όπως θα χετε ήδη ψυχανεμιστεί, μας έχει αφήσει χρόνους και καιρούς, εδώ και πολλούς παλιόκαιρους αλλά οι συνταγές και συμβουλές του εξακολουθούν να είναι All Time Classic!
Θα τον πρότεινα πριν το απογευματινό ρόφημα, πάραυτα της πέψεως του φρούτου, αλλά και πριν της κατακλίσεως ωφελεί σε βαθύν και αδιατάραχτον ύπνον.
Για σήμερα διάλεξα μερικές συνταγές για να ξαναδείτε μαλλάκια στο κεφαλάκι του αγαπημένου σας. Που τον πήρατε μακρυμάλλη και σγουρό και σαν έγινε σαν τον Γλόμπο του Κύρου Γρανάζη.
Και σαν γουρούνι έγινε, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.
Δια να φυτρώσουσι τρίχες, λοιπόν:
Καύσε αβδέλαις, να γένουν σκόνι, την οποίαν βράσε με νερόν έως να φυράνη το τρίτον, και με το νερόν αυτόν άλειφε τον τόπον.

Μετάφραση:
Τράβα βρες βδέλλες, τσούξτες φωτιά, πάρε τη σκόνη τους και βράστην μέχρι να εξατμιστεί το ένα τρίτο του νερού. Με το υγρό αυτό άλειψε τη φαλάκρα του καλού σου, καλή μου και θα ξαναδείς τον τόπο του Κρανίου να μετατρέπεται σε τόπο Χλοερό, σε τόπο Αναπαύσεως.
Βράσε τη φλούδα της πτελέας, ήγουν φτηλιάς με νερόν, και μετ εκείνο αλείφου, έπειτα βάνε απάνω σκόνιν απηγάνου.

Αυτό εύκολο είναι. Δε θέλει μετάφραση. Θέλει μόνο φλούδα φτελιάς, νεράκι και απήγανο. Όχι φλούδα φτελιάς δεν πουλάνε στο super market, αστέρια μου. Την εξαδέλφη στο χωριό που Βλαχάρα την ανεβάζατε Μοσχάρι την κατεβάζατε, την ενθυμήστε χρυσάφια μου;
Ε! αυτή θα σας πει που την πουλάνε!
Έπαρε ένα αχηναίον και μίαν κολυσαύραν, οπού λέγουν εις την στερεάν γουστερίτσα και ρίζαν καλαμίου κάμε σκόνιν αυτά τα τρία και πρώτον μεν άλειφε με το μέλι τον τόπον, όπου θέλεις να φυτρώσουν αι τρίχες έπειτα βάνε απάνω την άνωθεν σκόνιν.

Την σκηνή με τις φράουλες στις 9 ½ βδομάδες την θυμάστε μωρά μου;
Ετοιμαστείτε να την ξαναζήσετε!
Απαγάγετε τον καλό σας και τον πείθετε πως είναι για καλό του, άει στο καλό του!
Τον πετάτε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ενός πανάκριβου ξενοδοχείου και ψωνίζετε για την περίσταση πανάκριβα εσώρουχα.
Αν τα οικονομικά σας είναι σαν τα μυαλά σας λειψά, αρκεστείτε στο του βγάλετε τα γυαλιά, οπότε όπου κι αν τον πάτε ότι κι αν φοράτε, χαμπάρι δεν θα πάρει.
Το αυτό και δια τις σπαγκοραμμένες φίλες.
Βάλτε ανάλογη μουσική για να φτιάξετε ατμόσφαιρα και προς θεού όχι Σαλέα. Όποιος πάει στο Μέγαρο δεν είναι και τενόρος.
Αφού τα κάνετε όλα αυτά δέστε τον φαλακρό εραστή σας στο κρεβάτι, καλού κακού. Αυτουνού αλλού θα πάει το μυαλό του, όποτε μην φοβάστε αντίδραση του.
Μπροστά στα έκπληκτα και όλο προσμονή μάτια του, ανοίξτε το φορητό ψυγειάκι σας και βγάλτε από μέσα το βαζάκι με το μέλι. Ανθέων ή κωνοφόρων ουδεμία σημασία έχει. Σάμπως θα το φάτε;
Με αυτό αλείψτε το κεφάλι του. Το πάνω.
Στη συνέχεια με αισθησιακές κινήσεις βγάλτε από το ψυγειάκι τη σαύρα, τον αχινό και την ρίζα του καλαμιού.
Αν αντιδράσει πείτε του ότι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και να κοιτάει το πιάτο του. Άντε του!
Βρείτε τρόπο να τα κάνετε όλα αυτά σκόνη και να τα αλείψετε στο γήπεδο …στο κεφάλι του δηλαδή. Πάντα το πάνω. Δεν πηγαίνουν σε όλα τα κεφάλια οι τρίχες, μονάκριβές μου.
Μέτα παρατήστε τον στην τύχη του και βγείτε για ψώνια. Όταν και Αν τον ξαναθυμηθείτε ή θα χει βγάλει μαλλιά ή εκεί που θα ναι δεν θα τα έχει ανάγκη.
Εσείς το καλό θα το χετε κάνει πάντως!
Το οξύγγι του λούτσου να αλείφεσαι συχνάκις φυτρώνουσι.

Μετάφραση:
Πάμε βόλτα στην αγορά και βρίσκουμε ένα παχύ Λούτσο.
Μη χαίρεσαι αδίκως Μπαρούτουγλου παιδί μου: Ο Λούτσος , ψάρι είναι.
Τον δίνουμε στην μαγείρισσα να του βγάλει το λίπος. Κρατάμε το λίπος και με αυτό αλείφουμε συχνά πυκνά την φαλάκρα του αγαπημένου μας, κρατώντας τις σχετικές αποστάσεις ασφαλείας και τη μυτούλα μας κλειστή μην μείνουμε στον τόπο από τη βρώμα.
Τον δε εναπομείναν στα χέρια της μαγείρισσας Λούτσο τον τρώμε εμείς.
Χωρίς τα περιττά ξύγκια είναι μια χαρά πιάτο για τη δίαιτα μας.
Tip: σε περίπτωση ερωτύλου φαλακρού αγαπημένου, προτείνω το πέταγμα του στις γάτες αμέσως μετά την προαναφερθείσα επάλειψη.

Α! Εννοείται ότι τα κείμενα μου δεν αναδημοσιεύονται χωρίς την υπογραφή μου.
Εδώ τέτοιες καλοσύνες μας είναι άγνωστες.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Sun Gazing! Αδυνατίστε τρώγοντας Ήλιο.

Αγαπημένο μου Κοινό(της Σιών και μη),

Σας καλημερίζω και σας προτρέπω να κάνετε χαρούλες και «κου πε πε» γιατί σας έχω καλά και αδυνατιστικά νέα!

Τώρα που πλησιάζει καλοκαίρι και ήρθε η ώρα να βγάλετε στην παραλία τους πατσάδες και τις κυτταρίτιδες σας, τώρα σας έπιασε κρύος ιδρώτας και τρέχετε αλλόφρονες στα ινστιτούτα αδυνατίσματος και στους διαιτολόγους προς εύρεση λύσης.

Να το ράψετε το ρημάδι δε σας περνάει από το νου; Δε σας περνάει!

Αλλά Φευ! Μη μου στεναχωριέστε! Σας έχω εγώ μια λύση σούπερ ντούπερ, άρτι αφιχθείσα από Ινδίες μεριά! Μου την κοινώνησε με mail ο προσωπικός μου γκουρού Hira Ratan Manek.

Αυτός την έμαθε από κάτι αρχαία κείμενα που διαβάζει νυχθημερόν!
Nicola cheri, κάπου είχαμε φυλαγμένα τα παλιά τεύχη του Cosmopolitan. Δε ρίχνεις μια ματιά μπας και τα βρεις; Έχω μια πελώρια λαχτάρα να ανακαλύψω κι εγώ κάτι!

Sungazing! Ελληνιστί, Ηλιοθέαση!

Ναι! Ναι! Καλά το καταλάβατε! Θα κοιτάτε και θα τρώτε ήλιο! Δεν υπόσχομαι , βέβαια, ότι θα σκάσετε από την καλοφαγία αλλά κορμάρες θα γίνετε! Και όχι μόνο!

Να σας πω για τα ματάκια σας που θα τους φύγει η μυωπία, η πρεσβυωπία και ο αστιγματισμός μαζί; Να σας πω για τους μειωμένους λογαριασμούς στο super market αφού πλέον ούτε θα τρώτε ούτε θα πίνετε; Να σας πω και για τους ακόμη πιο μειωμένους λογαριασμούς αφού θα σταματήσετε και να ουρείτε και θα βάλετε τέρμα και στο χαρτί υγείας; Να σας πω ότι θα είστε από trendy πιο trendy και όλοι για σας θα λένε και θα σας δαχτυλοδείχνουν;(τώρα το γιατί είναι μια..άλλη ιστορία )Να σας πω για τις ημικρανίες που κληρονομήσατε από τη γιαγιά σας που θα πάνε; Εκεί που ναι τώρα η γιαγιά και ακόμη παραπέρα! Αμ η κατάθλιψη, η ψυχανωμαλία και οι ψυχαναγκασμοί που σας δέρνουν; Κι αυτά εκεί θα πάνε και στο ακόμα παραπέρα! .

Ε τι άλλο θέλετε να σας πω για να σας πείσω; Δεν φτάνουν όλα τούτα; Για ένα σώφρον και νοήμων άτομο τα θεωρώ αρκετά και πειστικά επιχειρήματα.

Όχι Χατζηαμπέλογλου! Εσύ δεν παίζεις σε αυτήν την κατηγορία! Πάμε στο πρακτικό μέρος τώρα!

Εσύ Χατζηαμπέλογλου κάτσε κάτω. Άκουσες πάμε και κίνησες για σουβλακοκατανύξεις! Δεν τελειώσαμε ακόμη μαρή!

Λοιπόν… επί του πρακτέου θα χρειαστούμε …ήλιο!

Όχι χρυσά μου! Σολάριουμ δεν μας κάνει. Ξέρω Λάκη μου ( αχ! φιλιά στη Νότα έστειλα;) πόσο τρομερό ακούγεται αυτό, αλλά έτσι είναι η ζωή: έχει και τις άσχημες πλευρές της.

Προσέξτε άμαθα και αθώα πλάσματα μη βγείτε έξω, μέρα μεσημέρι με ντάλα τον Ήλιο και κάθεστε και κατάματα τον κοιτάτε. Αχ! θα μου καείτε ζωντανοί εσείς αν σας αφήσω! Προσοχή! Τον ήλιο τον κοιτάμε σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα μέσα στην ημέρα: μία ώρα μετά την Ανατολή του (ξεχάστε πάραυτα ότι το είπα. Εκείνη την ώρα μόλις έχουμε πέσει στο κρεβατάκι μας) ή μια ώρα πριν από τη Δύση του, που είναι μια καλή ώρα , μιας και μόλις έχουμε σηκωθεί φρέσκες φρέσκες από το κρεβατάκι μας ή από όπου αλλού εναποθέσαμε το κορμί μας να ξεκουραστεί ή κουραστεί , το προηγούμενο βράδυ.

Συνολικά πρέπει να συμπληρώσετε 44 λεπτά ηλιοθέασης για να έχει επιτευχθεί ο στόχος: η πλήρης αναδιοργάνωση και προσαρμογή του νου (αυτό Χατζηαμπέλογλου δε σε αφορά άμεσα) και του σώματος στα νέα δεδομένα. Εννοείται ότι δεν χρειάζεται να σας πω ότι δεν τα πάτε σερί τα 44 αυτά λεπτά γιατί θα το κάψετε το σύστημα με τη μία…

Ωχ! Βλέπω στόματα να χάσκουν ορθάνοιχτα, άρα τίποτα δεν εννοείται, οπότε το παίρνω πάλι από την αρχή: Κάθε μέρα κοιτάμε τον ήλιο για 10 δευτερόλεπτα . Ναι; Ναι! Άρα σε 10 ημέρες θα τον έχουμε κοιτάξει για 100 δευτερόλεπτα. Προσέξτε τους χρόνους που σας δίνω γιατί πολλοί μπερδεύονται και προθέτουν 10 δευτερόλεπτα παραπάνω κάθε ημέρα. Δηλαδή 10 την πρώτη, 10 συν 10 δηλαδή 20 την δεύτερη κοκ με αποτέλεσμα να αυξαίνουν το χρόνο ηλιοθέασης κάθε μέρα κατά 10 δευτερόλεπτα ενώ το σωστό είναι κάθε ημέρα να τον κοιτάμε τον ήλιο για 10 δευτερόλεπτα. Τα 44 λεπτά που θέλουμε θα τα φτάσουμε σε 264 ημέρες, ήτοι 2640 δευτερόλεπτα. Αν το κάνετε αλλιώς ( αριθμητική πρόοδο το λένε το «αλλιώς» δεν βγαίνουν οι 264 ημέρες. Γκε γκε;

ΣΕ περίπτωση που αναγκαστείτε να διακόψετε την Ηλιοθέαση για κάποιες μέρες Δεν ξεκινάτε από την αρχή το μέτρημα.

Διακρίνω τάσεις αυτοκτονίας στους αδύναμους στα Μαθηματικά ή είναι η ιδέα μου;

Φεύ! Πριν αυτοπυροβοληθείτε μωρά μου πάμε στα πιο εύκολα: Πως κοιτάμε τον ήλιο. Αυτονόητο θα μου πείτε! Κοιτάξτε, την Χατζηαμπέλογλου που μου ρθε σε σεμινάριο ηλιοθέασης με γυαλί Prada, θα σας απαντήσω με τη σειρά μου, για να δείτε ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο σε αυτόν τον κόσμο πλέον. ΣΟΣ πρώτο: Τον ήλιο τον κοιτάμε με γυμνό μάτι, ΧΩΡΙΣ γυαλία, φακούς κτλ . Ναι Χατζηαμπέλογλου; Σιγά μην είναι « ναι» αλλά άντε..

Επίσης καλό θα ήταν όσο κοιτάτε τον ήλιο να έχετε τα ποδαράκια ξεσανδάλωτα. Επίδειξη τα καινούργια μας παπά τα κάνουμε σε άλλες περιπτώσεις. Για να μη μου στενοχωρηθείτε άδικα, σας λέω ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να αναδείξετε το θεϊκό πεντικιούρ σας. Φυσικά και όσες δεν έχουν θεϊκό πεντικιούρ να πάνε σπίτια τους! Πόσο ρόμπα να γίνουν πια;

Η θεωρία πίσω από την πράξη έχει να κάνει με την αρνητική και θετική ενέργεια που πρέπει να προσλαμβάνονται και το ισοζύγιο των ενεργειών αυτών στο ανθρώπινο σώμα. Κλείσε το στόμα Χατζηαμπέλογλου. Θα κρυολογήσεις!

Εννοείται μανάρια μου ότι όλος αυτός ο πανικός είναι για μία και μοναδική φορά στη ζωή μας. Όχι κάθε χρόνο, εννέα μήνες στο σερί να κάνετε την ίδια δουλειά. Κατανοητό;

Ας πούμε ναι και να συνεχίσουμε γιατί νυχτώσαμε και έχουμε να πάμε και κομμωτήριο Sabbath που ρχεται!

Στους εννέα μήνες πάνω θα σας έρθει μια πελώρια λαχτάρα για Νες Κουίκ!

Κοίτα που το πίστεψαν! Χριστέ μου τα πάθη σου! Τίποτε τέτοιο, καλέ δε θα συμβεί! Του αντιθέτου! Θα σας κοπεί η όρεξη, θα χάσετε τα περιττά κιλάκια, θα μείνετε πετσί και κόκαλο, θα περιπέσετε σε σύνδρομο αφαγίας και θα καταλήξετε νηστικές μεν αλλά αδύνατες δε, να σας πάνε τέσσερεις.

Τι που να σας πάνε μωρή Χατζηαμπέλογλου; Στου Αεράκη για δαντέλες και μεταξωτά κιλοτάκια! Όρσε και τα χρωστούμενα!

Όσες από εσάς γλυτώσετε από «του Χάρου το μαχαίρι και του Λύρα το νυστέρι» , περνάτε στην Φάση με το κωδικό όνομα Β. Όπως Βούρλο; Άντε γεια σου κοπελάρα μου!
Μετά λοιπόν από την επίτευξη των 44 λεπτών ηλιοθέασης, περνάμε στην επόμενη φάση που είναι το περπάτημα, σε καθημερινή βάση, για 44 λεπτά με γυμνά πόδια και σε φυσικό έδαφος για έξι συνεχόμενες ημέρες.
Όχι χρυσή μου δεν μπορείς να βάζεις τον οδηγό σου να περπατάει στη θέση σου κι εσύ να την αράζεις στο αυτοκίνητο για να μιλάς στο κινητό με την Λιλή.
Πρόταση: άσε τον οδηγό να πάρει την Λιλή (ποικιλοτρόπως) και εσύ πάρε τα όρη τα άγρια βουνά για τις επόμενες 264 ημέρες!
Βάρβαρο σπορ, το κατανοώ αλλά μόνον έτσι θα παραμείνετε αδύνατες και κομψές. Αλλιώς θα ξαναρχίσετε να σαβουρντάτε ότι βρίσκετε μπροστά σας και θα ξαναγίνετε οι φάλαινες που ήσασταν. Για να μην αναφερθώ και στο ότι θα αναγκαστείτε να αυξήσετε τον μισθό του οδηγού σας γιατί ποιος θα σας πηδάει τζάμπα με το χάλι που θα χετε; Πάντως όχι αυτός!
Άρα, μετά τα 44 λεπτά ηλιοθέασης ξεκινάτε την πεζοπορία των έξι ήμερων και για την εδραίωση των καλών αποτελεσμάτων συνεχίζετε την πεζοπορία για τουλάχιστον 264 ημέρες έως και έναν χρόνο
Η θεωρία πίσω από όλο αυτό είναι απλή:
Το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού αντιπροσωπεύει τον αδένα της επίφυσης που είναι γνωστός και ως η Θέση της Ψυχής. Τα υπόλοιπα 4 δάχτυλα αντιπροσωπεύουν τους αδένες :υπόφυση, υποθάλαμος, θάλαμος, και αμυγδαλή. Όταν περπατάτε με γυμνά πόδια, το βάρος του σώματος διεγείρει όλους αυτούς τους 5 αδένες μέσω των δακτύλων των ποδιών. Χωρίς δωδεκάποντα το περπάτημα! Εννοείται! Μην ξινίζεις τα μούτρα σου Τζούλια, χρυσό μου! Εδώ άλλα κι άλλα έχεις βγάλει. Τα παπούτσια σε μάραναν;
Αν το περπάτημα γίνεται σε ηλιόλουστη μέρα η Ηλιακή ενέργεια πέφτει πάνω στο κεφάλι (ΚΑΙ χωρίς καπέλο! Κι αυτό εννοείται!) κι έτσι παράγεται ένα μαγνητικό πεδίο και ο εγκέφαλος σας ( ή ότι είναι τέλος πάντων στη θέση του) επαναφορτίζεται.. Τα παράπονα σας σε περίπτωση ηλιοπληξίας, ηλιακού ραπίσματος, ηλιακών κηλίδων κτλ στα μούτρα σας, που ότι σας λένε κάνετε!
Κι επειδή αν δεν καταρρίψω μια αυθεντία μια στο τόσο, δεν το χω για καλό, στα όσα μου κοινώνησε ο γκουρού μου έχω να σχολιάσω τούτο: όταν εσύ πήγαινες ,εγώ μάγκα μου, γύριζα.
Όλα αυτά μας είναι ήδη γνωστά από τους Ορφικούς Χρόνους ( μα να μη βγάλω έναν Άδωνη από μέσα μου;) καθότι ως γνωστόν ο Ορφέας συνήθιζε να παίρνει το πρωινό του στο Παγγαίο κατά την Ανατολή του Ηλίου. Κι επειδή πρωινό στο Παγγαίο το ξενοδοχείο δεν σερβίρει , καταλαβαίνουμε τι έτρωγε.
Για να μην αναφερθώ στις ενεργειακές ανισορροπίες που μόνον κατ ευφημισμό μπορούν να θεωρηθούν « ισορροπίες» και που βγάζουν μάτι: Που είναι το νερό; Που είναι ο αέρας; Πως θεωρούμε κατάσταση ισορροπίας την ύπαρξη μόνον των δυο εκ των τεσσάρων στοιχείων που απαιτούνται για την αληθινή ισορροπία;
Ψιτ! Εσύ στο τέλος! Σταμάτα να μασάς τσίχλα όταν διανοητικώς μεγαλουργώ! Ζώον!
Άρα το λογικό είναι όταν ξεκινάμε την ηλιοθέαση να την συνδυάζουμε με περπάτημα (γη), αναπνευστικές ασκήσεις(αέρας) και πόσιμο νερό.
Και εννοείται πως αν πεινάμε τρώμε.
ΜΕΤΑ την άσκηση και όχι σουβλάκια!
Ναι Χατζηαμπέλογλου…;
……..

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΑΡΙΜΝΑ έφη ΕΛ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ


Μ.Ν. Περπατώ μες στ' αγκάθια μες στα σκοτεινά
σ' αυτά που 'ναι να γίνουν και στ' αλλοτινά
κι έχω για μόνο μου όπλο μόνη μου άμυνα
τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα.





















Α. Παντού την είδα. Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει στο
κενό. Ν' ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου. Να περπατάει στο
δρόμο με φαρδιά παντελόνια και μια παλιά γκαμπαρντίνα.
Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών. Πιο θλιμμένη τότε. Και
στις δισκοθήκες, πιο νευρική, να τρώει τα νύχια της. Καπνίζει
αμέτρητα τσιγάρα. Είναι χλωμή κι ωραία. Μ' αν της μιλάς
ούτε που ακούει καθόλου. Σαν να γίνεται κάτι άλλου - που
μόνο αυτή τ' ακούει, και τρομάζει. Κρατάει το χέρι σου σφι-
χτά, δακρύζει, αλλά δεν είναι εκεί. Δεν την έπιασα ποτέ και
δεν της πήρα τίποτα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego