Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Σεφέρης Γιώργος

«Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα. Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγὲς μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι᾿ αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε. Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας. Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας. Κι᾿ οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴ ψυχή μας. Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας;

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν σώματα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν».
(Α. Ἡ Πέτρα)

(ο πίνακας είναι του Κύπριου ναίφ ζωγράφου Μιχαήλ Κάσιαλου . Πηγή Νόστος: 

Έλληνες Ζωγράφοι: Κωσταντίνος Χαραλαμπίδης



Greek Naive Art. Κωσταντίνος Παλαιολόγος.Θεόφιλος Χατζημιχαήλ


Greek Naive Art. Ο γιος της Καλογριάς. Θεόφιλος Χατζημιχαήλ


Όπως στα λέω να τους τα γράψεις, Β. Παπακωσταντίνου. Οι Ιππείς της Πύλου.

Άκου ρε γιε της καλογριάς,
ο φίλος σου είμαι ο πανουργιάς 
και το δεξί σου χέρι
κι εκείνος που καλύτερα
απ' ολουνούς σε ξέρει.
Λένε πως παίζεις με χανουμάκια,
με τουρκοπούλες και καλογριές
και σ' αραδιάζουνε βρισιές.
Πως μπαινοβγαίνεις στους μαχαλάδες,
με ντερβησάδες στήνεις χορό
και με ρωτάν και τι να πω;
Λένε πως έχεις αλισβερίσι,
μ' Αλή Πασάδες κάνεις χωριό
και σε ρωτάω τι να τους πω.
Πες τους ρε φίλε πανουργιά,
(ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά,
έχω και τουμπερλέκια
κι όπως γουστάρω τα βαρώ
και σπάω τα ζεμπερέκια.

Ρόζα. Μητροπάνος Δημήτρης.

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Salvador Dali - Red Rose


My life is a Tango


My life is a Tango


Welcome to my Harem,


Tamara De Lempika


Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Σπυριδούλα - Νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια


Τετρακόσιες δραχμές ζητάς
Να μου παίξεις παλιά τραγουδάκια
Μου θρονιάστηκες σαν κερατάς
Σε αρτίστικα μπαρ στα Κολωνάκια

Γιώργη μ ( αφιερωμένο )

Παραδοσιακό γρεβενιώτικο τραγούδι διασκευασμένο από τον Στέργιο Κώττα, αφιερωμένο στον κάθε Γιώργο Καραϊσκάκη. Τραγουδάει ο Γιώργος Φίλιος

Απλά...naive :)

Ο παπουτσωμένος γάτος της  H. Alvarado


Red rose by Eliza K Thomas


My life is a Tango...


Η Mariza ερμηνεύει το Barco Negro της Amália Rodrigues


São loucas! são loucas! loucas...Eu sei, meu amor,Que nem chegaste a partirPois tudo em meu redorMe diz que estás sempre comigoEu sei, meu amor,Que nem chegaste a partirPois tudo em meu redorMe diz que estás sempre comigoDe manhã, que medo, que me achasses feia!Acordei, tremendo, deitada na areiaMas logo os teus olhos disseram que não,E o sol penetrou no meu coraçãoMas logo os teus olhos disseram que não,E o sol penetrou no meu coraçãoVi depois, numa rocha, uma cruz,

Τρελλή Ροδιά. Χειμερινοί Κολυμβητές.


Τάδε έφη Ζαρατούστρα. Φ. Νίτσε και Richard Strauss



«Όταν ο Ζαρατούστρα έγινε τριάντα χρονών, εγκατέλειψε τον τόπο του και τη λίμνη του κι ανέβηκε στα βουνά. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και την μοναξιά του, και για δέκα χρόνια δεν κουράστηκε απ' αυτά. Μα στο τέλος η καρδιά του άλλαξε, κι ένα πρωί σηκώθηκε με την αυγή, στάθηκε μπρος στον ήλιο και του μίλησε:

"Ω εσύ μεγάλο άστρο! Ποια θα ήταν η ευτυχία σου, αν δεν είχες αυτούς για τους οποίους λάμπεις; Ερχόσουνα ως την σπηλιά μου για δέκα χρόνια. Θα είχες βαρεθεί το φως σου και αυτό το ταξίδι αν δεν ήμουνα εγώ, ο αητός μου και το φίδι μου.

Φραντς Κάφκα. Οι Αφορισμοί.

Jack Vettrianno


Destiny dance


Welcome to my Harem



My life is a Tango. Tango Passione..Tango Argentino

CELINA CON LUNARES NEGROS by Fabian Perez

Έλενα Ναβροζίδου. Θεσσαλονίκη


Κόκκινο: Le Parfum

.... μια κόκκινη ιστορία εγλήματος.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Αργοπεθαίνει...



Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.


Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Στέαρ. Εμπειρίκος Ανδρέας.

ΣΤΕΑΡ 
Η πλάστιγξ κλίνει εκεί που προτιμάμε

Κατά την ερμηνεία που της δίνουμε

Κάθε φορά που επιτυγχάνουμε στα ζάρια.


Και ιδού που επιτυγχάνουμε και πάλι

Αφού τα ζάρια πέσαν στην κοιλιά μιας γυναικός

Το Χτύπημα κι ο Θάνατος. Φ. Γ. Λόρκα. Απαγγέλλει ο Μάνος Κατράκης.


Πέρα στο θολό ποτάμι...


Πέρα στο θολό ποτάμι
έσκυψε η νύχτα να λουστεί.
Έτσι και η όμορφη Μπελίσα
μ' ένα φιλί θα δροσιστεί.

Πάνω στο πέτρινο γεφύρι
κάθεται η νύχτα δροσερή.
Έτσι και η όμορφη Μπελίσα
στον κήπο θα τον καρτερεί.

Φιλία. Μαρία Πολυδούρη (αφιερωμένο)


Στη Φίλη μου. Μαρία Πολυδούρη.

Ὅλα τὰ ἄνθη τ᾿ ἀγαπῶ
μεθῶ στὸ ἄρωμά των
τὸ βλέμμα νὰ βυθίζεται
ποθῶ στὰ χρώματά των.
Ὑπάρχει ὅμως ἓν λεπτὸν
πολὺ εὐῶδες ἄνθος
ποὺ δὲν μαραίνεται ποτὲ
καὶ τ᾿ ἀγαπῶ μὲ πάθος.
Αὐτὸ δὲ θάλλει στοὺς ἀγροὺς
στοὺς κήπους δὲν ὑπάρχει
καὶ τὰ ἁβρά του πέταλα
ὁ ἥλιος δὲν θάλπει.
Ἔδαφος ἔχει δι᾿ αὐτὸ ἡ τρυφερὰ καρδία
μὲ θέρμη ἀπαράμιλλον καὶ λέγεται Φιλία!

Αφιερωμένο στις αγαπημένες μου αλλόκοσμες φίλες, που ζουν στην άλλη όψη του φεγγαριού μου...

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Επειδή κλαίω ακόμη στα κρυφά...


 

Επειδή κλαίω ακόμη στα κρυφά
καταπιάνομαι ακόμη με όνειρα
καιρών τ' ουρανού σκοτεινών
τόσο που αν πας εκείνη τη στιγμή να μ' αγκαλιάσεις
... πασαλείβεσαι άστρα
Οδυσσέας Ελύτης

Συνέντευξη με το Θεό.



«Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου: Όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο, δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόημα.Ρωτώ, ξαναρωτώ χτυπώντας το χάος: Ποιος μας φυτεύει στη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα. Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου».

Συνέντευξη με το Θεό. Ασκητική. Καζαντζάκης

Ασκητική Νίκος Καζαντζάκης

Η Ασκητική είναι ένα κείμενο σχετικά σύντομο, πολύ συμπυκνωμένο, που εκφράζει τη μεταφυσική πίστη του Καζαντζάκη. Ο ίδιος το θεωρούσε «το σπόρο απ όπου βλάστησε όλο το έργο του˙ ότι κι αν έγραψε είναι σχόλιο, illustration της Ασκητικής». Τη χαρακτήρισε ακόμη σαν «ένα βιβλίο mystique οπού διαγράφει τη μέθοδο ν ανέβει η ψυχή από κύκλο σε κύκλο, ώσπου να φτάσει στην ανώτατη επαφή. Οι κύκλοι είναι πέντε: Εγώ, Ανθρωπότητα, Γη, Σύμπαν, Θεός». Η στερνή μορφή της θεωρίας είναι η «Πράξη» και ο τελευταίος αναβαθμός του λυτρωτικού ανήφορου είναι η «Σιγή». Το έργο έχει ένα ύφος στιβαρό, πλαστικό και παρά το μεταφυσικό του περιεχόμενο μια δροσιά που του δίνει τη χάρη του λογοτεχνήματος.

Χάθηκα. Χαρούλα Αλεξίου

μουσική: Μίκης Θεοδωράκης - στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης

"Χάθηκα μέσα στους δρόμους που μ' έδεσαν για πάντα,
μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια.
Χάθηκα γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα Κατινιώ,
γιατί είχα όνειρα πολλά και το λιμάνι,
και το λιμάνι είναι μικρό γιατ' ήμουν πάντα μόνος
και θα 'μαι πάντα μόνος"

Ήρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Μανώλης Αναγνωστάκης.

Ήρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Σαν κάθε νύχτα
Καίοντας την ανάμνηση πικρών θανάτων
Ανημποριά των γηρατειών, τρόμος της γέννησης,
Σε τρώγλες σκοτεινές, στην αγκύλη της ηδονής
Πέρα απ τους άδειους κάμπους των αποσπασμάτων

Φατσούλες

Στο ταξίδι αυτό που βγαίνεις
να πηγαίνεις πάντα μ αέρα καλό...

Χαΐνηδες - Μικρή ερωτική ιστορία

                                                                     Όμορφη μικρή
μα ζωή πικρή
σε πολλών κρεβάτια
ήταν δηλαδή
γελαστό παιδί
με θλιμμένα μάτια.

Μέτρησα...

Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ
Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
Από μένα πόσα δεν μπορώ

Demis Roussos - Rain And Tears στην Bratislava

Rain and tears, are the same
but in the sun
you've got to play the game

Κάπου υπάρχει η αγάπη μου. Νανά Μούσχουρη

Τώρα που είναι άνοιξη
και τα λουλούδια ανθίζουν
οι νύχτες με ζαλίζουνε
τ' αγόρια όταν σφυρίζουν.

Σαράντα Παλληκάρια. Βαγγέλης Παπαθανασίου.Ειρήνη Παππά.

Σαράντα παλικάρια
από τη Λε- μωρ' απ' τη Λεβαδιά
πάνε για να πατήσουνε
την Τροπο-, μωρ' την Τροπολιτσά

The will of the wind. Σαλλέας Βασίλης, Παπαθανασίου Βαγγέλης


Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Παιδιά ενός κατώτερου Θεού...


Αγάπες σε παλιό χαρτί.


Τα χρόνια της αθωότητας

Μη μου την μαλώνετε την τσαπατσούλα μου...

Κόκκινο...

Γιατί τόσους φακέλους έλαβα γεμάτους σύννεφα και θύελλες
Που διψώ ένα στόμα να μου πει:ουρανος,και να πλεύσουμε μαζί
στο δέλτα των ελπίδων....

Οδυσσέας Ελύτης

Είπαν:


"Να είστε ενοχλητικοί ..

Να είστε η άμμος, όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου"

Οδυσσέας Ελύτης

Σοκολάτα με σαντυγί στον κήπο με τις αυταπάτες


Όπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω. Μου είναι αδύνατον να ευδοκιμήσω μέσα στη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας. Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο. Ή τις κάνω σμαράγδι να φωτίζουν τη νύχτα μου, ή τις τρώω με σοκολάτα και σαντιγύ. Γι αυτό και καμιά ολιγαρχία που εκτιμώ δεν έρχεται ποτέ στα πράγματα. Όμως, γι αυτό... ακριβώς την επιλέγω. Για να μην έρχομαι ποτέ στα πράγματα...
"Ο κήπος με τις αυταπάτες" 
Οδυσσέας Ελύτης

Ένα παιδί ταξιδεύει ...


Ένα παιδί ταξιδεύει
σε λίμνη μαγική
με χάρτινη βαρκούλα
χάρτινη μουσική
χαμόγελο που φέγγει
καρδούλα που σκιρτά
μαζεύει τα όνειρά του
και φεύγει μακριά...

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

"Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε", από τους Mode Plagal και τη Θεοδοσία Τσάτσου.

Το γνωστό Παραδοσιακό τραγούδι από τη Σμύρνη σε διασκευή κι εκτέλεση των
Mode Plagal με τη Θεοδοσία Τσάτσου στα φωνητικά.

Σαν σουρώνω πέφτω κάτω και λασπώνομαι
σαν σουρώνω πέφτω κάτω και λασπώνομαι
βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι
βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι

Ruhi Su - Nefes ( Αναπνοή)

"Gören bizi sanır deli " Κάποιοι μας περνάν για τρελλούς


 Ο αριστερός διανοητής και Δάσκαλος της Ανατολίτικης μουσικής Ruhi Su, στο πολύ γνωστό και ιδιαίτερο Nefes ( Αναπνοή)

Zahit bizi tan'eyleme
Hak ismin okur dilimiz
Sakın efsane söyleme
Hazrete varır yolumuz

Tamara de Lempicka


Tamara de Lempicka:Portrait of Madame Boucard

 

“Portrait of Madame Boucard”, Tamara de Lempicka (1931)

Jack Vettriano



Τα λέλουδα: Ρόδον κιτρινοπορτοκαλοκόκκινον

Ρόδον  κιτρινοπορτοκαλοκόκκινον ή αλλέως η χαρά της Μοιραράκη.

Red Canna, Georgia O’Keefe, 1923


Georgiev Stefan: Ερωτικό


Igli Georgi: 'Οταν κοιτάς από ψηλά

Καλλιτέχνης Igli Georgi

Pin up girls


Παλιές αφίσες:Φοντανάκι ΒΙΟΖΑΧ;


Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Καλημέρα στην παρέα ;)

Καλλιτέχνης Igli Georgi

Ένα γύρω το φεγγάρι.

Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή
στέκεσαι γυμνή μπροστά μου, κάνει ο χρόνος μια ρωγμή
κάνω την φωτιά μου χάδι και σου κρύβω την πληγή
που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί

Χάση. Στέργιος Κώττας.


Τρία ρουμπαγιάτ


Σήκω και δώσε μου κρασί τα λόγια είναι χαμένα
απόψε το χειλάκι σου θα 'ναι το παν για μένα
κι όσο για τα ταξίματα και για τα κρίματά μου
τα βλέπω σαν τα κατσαρά μαλλιά σου μπερδεμένα

Παλιές αφίσες: Το τρελλοκόριτσο


Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Τα κληρονομήματα τους: Ο κούκος

 ( ε ναι λοιπόν! Ο δικός μου... κούκος λαλεί τα άστρα...)

Η ώρα θα είναι παραλίγο πρωτύτερα
Ή πολύ αργά!

Ίσως να μην είμαι παρά ένα ρολόι με τον κούκο.

Κάθε φορά που η ώρα είναι ακριβώς ανοίγει η πόρτα και ο κούκος κάνει τη δουλειά του, μετράει και αναγγέλλει.

Το δωμάτιο μπορεί να είναι γεμάτο με κόσμο που να τους νοιάζει, να μην τους νοιάζει ή και να τους ενοχλεί ο θόρυβος, εγώ και η φασαρία που κάνω.

Μπορεί να είναι ένας μόνο και να είναι εκεί επειδή περιμένει τον επόμενο τόνο.

Κόκκινο


Πανσέληνος...


Ολόγιομο φεγγάρι Κρόνου ανάδρομου.

Παραδοσιακά και διαφορετικά: Ο Μεθυστής


Ο μεθυστής εξύπνησεν, τρίβει τους οφθαλμούς του,
κίτρινον είδε ουρανόν, γεμάτον πεταλούδας.

Με το πηγούνι τις μετρά, φυσά και ανασχημάται.
Ως είδε και τον ήλιον φιλοσοφεί και λέει:

«Χριστέ μου, να εγένετο ο ουρανός καράβιν και αι νεφέλαι άρμενον,
τιμόνιν το φεγγάριν, καραβοκύρης άνεμοι και ναύτες οι αστέρες

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Μη με κοιτάς. Νίκος Ζουδιάρης.

Αχ των χειλιών σου τη γραμμή,
ποιος έχει ζωγραφίσει, ποιος έχει ζωγραφίσει,
και των ματιών σου τη σιωπή,
ποιος θα την τραγουδήσει, ποιος θα την τραγουδήσει.

Μη με κοιτάς, μη με τρυπάς,
μ' αυτά τα μάτια αφέντες,
γιατί η σιωπή καμιά φορά,
λέει βαριές κουβέντες.

Πρωινό Άστρο ( για κείνην...)

Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν στον ύπνο σου.

Μόνο γιατί μ'αγάπησες . Μαρία Πολυδούρη

Medzmariashvili Nugzar. Από τη σειρά του καλλιτέχνη"Nostalgy, "Woman's portrait"


Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες έζησα, 
να πληθαίνω τα ονείρατά σου, 
ωραίε που βασίλεψες
κ' έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.



Τα λέλουδα: γαρυφαλλάκι το μοσχοβολιστόν.


Έχε γεια... Ε. Ρεμπούτσικα, Ε. Αρβανιτάκη

Στο ταξίδι αυτό που βγαίνεις
να πηγαίνεις πάντα μ αέρα καλό
να μη νοιάζεσαι αν θα κλάψω
κι αν θα πάψω κάποτε να σ αγαπώ

Δε γυρίζει πίσω αυτό που αφήσαμε
δεν αλλάζει δρόμο η καρδιά
ό,τι αξίζει είναι αυτό που ζήσαμε
δεν πειράζει αγάπη μου έχε γεια

Safiye Ayla-Uskudara gideriken aldida bir yagmur (Από ξένο τόπο)

Üsküdara gider iken, aldýda bir yagmur.
Üsküdara gider iken, aldýda bir yagmur.
Kâtibimin setresi uzun etegi çamur.
Kâtibimin setresi uzun etegi çamur.

Σαν πας στην Πόλη...

Ταβερνιάρηδες των δρόμων. Κωσταντινούπολη περί τα 1890.

Σαν πας στην Πόλη...

Μπαρμπέρηδες στην περιοχή Seraskierrat τηςΚωσταντινούπολης περί του 1890
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego