Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Χαΐνηδες - Μικρή ερωτική ιστορία

                                                                     Όμορφη μικρή
μα ζωή πικρή
σε πολλών κρεβάτια
ήταν δηλαδή
γελαστό παιδί
με θλιμμένα μάτια.



Τη βραδιά που σμίξαν
ουρανοί ανοίξαν
κι άστρα πέφτανε βροχή
κι έφευγε η ψυχή
με τα χελιδόνια
που μισεύουν χρόνια
τέτοια εποχή.

Σ' αγαπώ
κι ότι έχεις αγαπήσει
θα το αγαπώ.


Νέος στο χωριό
πήρε το φευγιό
κι έφτασε στην πόλη
βλέμμα κοφτερό
δρόμο πονηρό
πήρε, λέγαν όλοι.

Κι ένα μεσημέρι
τού 'στησαν καρτέρι
στου θεού την ερημιά
και φωνή καμιά
όταν απ' το χέρι
πήγε το μαχαίρι
ίσια στην καρδιά.

Σ' αγαπώ
κι ότι έχεις αγαπήσει
θα το αγαπώ.

Μάτια μου μελιά
σύννεφα πουλιά
κι όνειρα περνούνε
μάτια μου μην κλαις
μέσα σου να λες
οι αγάπες ζούνε.

Μέσ' απ' την πληγή μου
ουρανέ και γη μου
κρύφιες κι άδηλες πνοές
μακρινές θεές
ρίξανε στη λίμνη
στη βαθιά μου μνήμη
αλλονών ζωές.

Σ' αγαπώ
κι ότι έχεις αγαπήσει
θα το αγαπώ.

Τραγούδι: Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Μαρία Κώτη
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Από το άλμπουμ "Ο Γητευτής και το Δρακοδόντι" που κυκλοφόρησε το 2005.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego