Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Αντίο αντίο Αγάπη - Φωτεινή Δάρρα

Μόνη μου στέκω επάνω στο δρομάκι
κάτω στην πόλη πια δεν περπατάει ψυχή
αντίο αντίο Αγάπη
φεύγω γι' άλλους τόπους
γεια σου ζωή παλιά μου
Αγάπη ωραία.

Αυτή που κυβερνάει είναι η μοίρα
κι εσένα που ήθελα ποτέ δεν πήρα
κι ας πάλεψα σκληρά και κόντρα σε όλα
δεν κέρδισα ένα "ναι" κι ένα σου "έλα"
τώρα θ' αφήσω πόδια να με πάτε
τώρα θ' αφήσω χέρια να με πάρτε.

Εγώ δεν έχω πια κανένα δρόμο
κι ούτε να κλάψω σε κανέναν ώμο,
όμως δεν σας ζητώ καμιά συμπόνια
κρατώ σαν προίκα τα χαμένα χρόνια
πολύτιμα χαμένα δάκρυά μου
πανάκριβα χαμένα όνειρά μου.


Τώρα θα είστε πια μόνο δικά μου
πετράδια ακριβά μοναδικά μου
τώρα πια σε κανέναν δε θ' ανοίξω
το παιδικό δωμάτιο μου δεν θα δείξω
κάποτε μ' ενοχλούσε αυτή η σκέψη
τώρα μονάχα αυτή μπορεί ν' αντέξει.

Πώς κάθε μέρα για όλους μας εντέλει
ίδια χαρούμενος ο ήλιος ανατέλλει
για όσους μας μπορούν να σηκωθούνε
ξανά στα δυο τους πόδια να τον δούνε
και τώρα να, προβάλλει η Αυγή μου
στο ίδιο αυτό δρομάκι της φυγής μου.

Μόνη μου στέκω επάνω στο δρομάκι
κάτω στην πόλη πια δεν περπατάει ψυχή
αντίο αντίο Αγάπη
φεύγω γι' άλλους τόπους
γεια σου ζωή παλιά μου
Αγάπη ωραία
αντίο αντίο Αγάπη
πάω γι' άλλους τόπους
πετάω τη βαλίτσα
και φεύγω μόνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego