Άτομα: 5
ΥΛΙΚΑ
1kg γαρίδες
χυμό από 1/2 λεμόνι
1/2 φλυτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο
2 μέτρια ξερά κρεμμύδια
1 σκελίδα σκόρδο
1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένο μαϊντανό
3-4 ντομάτες
ελάχιστη ζάχαρη
αλάτι - πιπέρι - πάπρικα
2 φλυτζάνια του τσαγιού ρύζι Καρολίνα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε και καθαρίζουμε τις γαρίδες. (Με νερό τις πλένουμε ψιλοάσχετες φίλες μου και τις καθαρίζουμε από το κέλυφος τους. Μην πείτε δεν τα εξηγώ αναλυτικά …) Σε μια κατσαρολίτσα ζεσταίνουμε νερό με το χυμό μισού λεμονιού και τις σιγοβράζουμε για 5 λεπτά. Δεν χρειάζεται για 5 λεπτά εσείς να βάλετε το ξυπνητήρι αλλά καλού κακού έχετε το νου σας μην τις ξεχάσετε, σωθεί το νερό και τρέχουμε να βρίσκουμε μετά συνταγή για καψαλισμένες γαρίδες σε κάδο απορριμμάτων . Τις στραγγίζουμε και κρατάμε το ζουμί τους.
Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο και τα ψιλοκόβουμε. Στο σημείο αυτό προσέχτε τα ντελικάτα δαχτυλάκια σας! Ξεφλουδίζουμε τις ντομάτες και τις περνάμε από τον μύλο των λαχανικών. Και σε αυτό το σημείο προσοχή στα δαχτυλάκια σας. Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και σωτάρουμε ελαφρά το κρεμμύδι και το σκόρδο. Βάλτε τη Φιλιππινέζα στο σωτάρισμα γιατί κάτι μου λέει θα κατακαήτε. Προσθέτουμε τις λιωμένες ντομάτες, τον μαϊντανό, τη ζάχαρη, το αλατοπίπερο, την πάπρικα, και αφήνουμε τη σάλτσα να σιγοβράσει. Σιγοβράζω σημαίνει χαμηλώνω την ένταση της φωτιάς. Πέντε λεπτά πριν σβήσουμε τη φωτιά, προσθέτουμε τις γαρίδες. Μπλουμ!
Σε άλλη κατσαρόλα βάζουμε 3 1/2 φλυτζάνια υγρό - το ζουμί από τις γαρίδες συμπληρωμένο με νερό - και αλάτι.Αν δυσκολευτήτε στο σημείο αυτό πάρτε τηλέφωνο την εξαδέλφη σας τη Μαθηματικό. Αν δεν έχετε ξαδέλφη Μαθηματικό πάρτε όποια ξαδέλφη των θετικών επιστημων έχετε. Αν δεν έχετε κι από τούτη, τότε τι γαρίδες θέλετε να φάτε; Μόλις λοιπόν βράσει το νερό, προσθέτουμε το ρύζι, ανακατεύουμε, σκεπάζουμε την κατσαρόλα, χαμηλώνουμε τη φωτιά στο ελάχιστο και αφήνουμε το ρύζι να σιγοβράσει για 20 λεπτά.
Σερβίρουμε το ρύζι περιχυμένο με τη σάλτσα και τρώμε με πηρούνι…Αν τρώγεται…Αν όχι καλή καρδιά!
Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!
Deathly Seduction
Καληνύχτα...
«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty
Et in Arcadia Ego
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου