Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!
Deathly Seduction
Καληνύχτα...
«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty
Et in Arcadia Ego
1 σχόλιο:
Καλημέρες Τζένη μου και καλή εβδομάς!
Χαζεύω το παγωμένο στιγμιότυπο που έχεις (από το You Tube), όπου ο Ηλίας κάτι ψάχνει μετά μανίας κι επιμονής εκεί κάτω (χαμηλά, πιο χαμηλά, εκεί που θέλει το φιλί -όπως λέει και το άσμα). Εύλογα μου δημιουργούνται λοιπόν απορίες. Μα διαβάζοντας τα γραφόμενά σου εξοστρακίζεται, ως δια μαγείας, η θολούρα: "Ουδέποτε είχα εμπιστοσύνη σε άντρες που φοράνε μακριά φουστάνια... Όλο και κάτι έχουν να κρύψουν από κάτω..."
Βρε λες ο Ηλίας να είχε κάποτε αυτό το "κάτι" και να το θυμήθηκε τώρα στα υστερνά του;
Περσινά ξινά σταφύλια!
Τα φιλιά μου και καλοφάγωτη η... κληρονομιά!
Δημοσίευση σχολίου