Άιντε, καρδιά, αρματώνου! Τί ξαργούμε το φοβερό, μοιρογραμμένο κρίμα να το πράξουμε; Εμπρός, δόλιο μου χέρι πάρε το ξίφος, πάρε το! Πορεύου για το ξεκίνημα θλιμένης ζήσης, και μη δειλιάζεις, μη θυμάσαι αν είναι τα τέκνα αυτά χιλιάκριβα περίσσια, και πώς τα γέννησες εσύ· την ώρα ετούτη καν, τους γιους σου ξέχασε τους, κ' ύστερα θρήνα! Τί, κι αν τους σκοτώσεις, αγαπημένοι σου είταν απ' τη φύση— κ' εγώ θάν είμαι μιά δυστυχισμένη!

Deathly Seduction

Deathly Seduction

Άγγελοι χάραξαν δρόμο για την αγκαλιά σου, νεράιδες άκουσαν το κάλεσμα σου, αστέρια ερωτεύτηκαν με τ' άγγιγμα σου, μάγισσες υποσχέθηκαν να με φέρουν κοντά σου...

Καληνύχτα...


«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θαρθω. Καληνύχτα. εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει να βγω από αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι - την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις ώχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τη γερατειά μας,-να ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματά σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Καλημέρα!


Καλημέρα ανοιξιάτικη με άρωμα από  βοτάνια.
Από τις πιο όμορφες καλημέρες μου όταν αγουροξυπνημένα  βοτάνια που ναι να μεταφυτεύθουν το απογευματάκι  παίρνουν θέση να δροσιστούν με κρυο δροσερο νερό. Γεμίζω νιπτήρες και μπανιέρες με δαύτα και με το πότισμα τους αυτά γεμίζουν το σπίτι με οσμές Άνοιξης. Είναι η ώρα τους να ακούσουν τρυφερές καλημέρες και λογάκια καρδιάς, να πάρουν δυναμη και την ώρα που ήλιος πάψει να καίει και βαδίζει στη Δύση του να βγουν από τα άχαρα γλαστράκια του θερμοκηπίου και να απιθώσουν τα κορμάκια τους στο χώμα Τροφό. Διαλέγω να τα βάνω στο χώμα αποβραδίς για να ναι ήρεμα τα ονείρατα τους κάτω από το φεγγάρι που γιομίζει κι αυτά μου το ανταποδίδουν με πράσινα φυλώματα,παιχνιδιάρικα λουλουδάκια και μια απίστευτη δύναμη καρδιάς όταν έρχεται η ώρα τους να γίνουν ένα μου.


Η ενότητα "τα βοτάνια και τα λέλουδα μου" είναι αφιερωμένη στην Πηνελόπη και τη Τζένη, φίλες καλές, που μαζί μοιραζόμαστε την αγάπη για αυτά τα μικρά τρυφερά πόα πλασματάκια :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.

Θανατική Ποινή:Δεν μου αξίζει να ζω σε έναν κόσμο που ακόμη ο Άνθρωπος σκοτώνει τον Άνθρωπο.
Amnesty international. Stop Death Penalty

Et in Arcadia Ego

Et in Arcadia Ego